Kökeni: Bu cinsin kökeni hakkında birbiriyle uyuşmayan çeşitli görüşler vardır. Kesin olan tek şey geçmişinin çok eskilere uzandığıdır. Varlığını gösteren izler Mısır rölyeflerinde ve Helenik döneme ait duvar süslemelerinde bulunmuştur. 1700 yılında Bengal pointeri olarak bilinen ve Dalmaçyalı'ya çok benzeyen bir köpek İngiltere'de varolmuştur. Bu örnek Dalmaçyalı'nın Yugoslav kökenli olup olmadığına dair sorulara yol açmıştır.
Tanımı: Kaslı, simetrik yapılı bir köpektir. Yüksekliği, erkeklerde 55-60 cm., dişilerde 50-55 cm. Ağırlık: 25 kg kadar. Başı uzun, burnu tüylerinin rengine göre siyah ya da kahverengidir. Gözler: siyah ya da kahverengi, yuvarlak ve parlak, bakışları canlı. Kulaklar: yumuşak, başın arkasına doğru sarkık. Kuyruk: dipte kalın, uca doğru ince, yukarı doğru biraz kıvrık. Tüyleri kısa, sert, sık ve parlak olmalıdır. Temel rengi daima beyaz olup, üzerinde siyah ya da koyu kırmızı lekeler vardır. Bu lekelerin belirgin ve vücudun her yerine dağılmış olması gerekir. Bu özellik köpeğin değerini arttırır. Yavrular doğduklarında saf beyazdırlar.
Kişiliği: Sakin, sadık, bağımsız ama evden hoşlanan, son derece duyarlı. İnsana ihtiyaç duyar, aksi halde melankolik bir havaya bürünür. Çocuklarla oynamayı sever. Mükemmel bir belleği vardır. Kendisine yapılan kötü muameleyi yıllar sonra bile hatırlayabilir.
Kullanımı: Ortaçağ'da av köpeği olarak kullanılırdı. 19. yüzyılda küçük arabaları çekmekte kullanıldı ve şöhreti hızla yayıldı. Efendisi ister yürüyerek, ister atla, ister arabayla seyahat ediyor olsun, onu mutlaka takip eder. Daha sonra insan dostu olarak büyük bir takdir topladı. Bekçi köpeği olarak da kullanılabilir. Temiz ve zariftir, çamurdan hoşlanmaz, su ve sabunu sever.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder